Sadece o gün bankta yalnız başına oturup şarkı dinleyen çocuğun bir arkadaştan fazla olabileceğini nereden bilebirdim ki?... Heyecanlı bir şekilde yanına yaklaştım ve kulağındaki kulaklığın bir tarafını çıkarıp kendi kulağıma taktım.En sevdiğim şarkının çaldığını farkedince çok mutlu olmuştum.Bu şarkıyı herşeyine kadar ezberlemiştim bu yüzden duymadan bile dansını yapabiliyordum.Kulaklığını geri çıkarıp biraz uzaklaştım ve dans etmeye başladım.Yüzünde aniden oluşan o gülümseme ile bir anlık hareketi yanlış yaptım.Ne? Bu ben miyim? En sevdiğim şarkının dansını yanlış yaptım inanamıyorum.Çocuk hafiften gülünce bende gülümsedim.Hemen zil çalmasına çok üzülmüştüm.Bu yüzden içeri girmek zorunda kaldım.Yine de mutluydum.O çocuğu bulacaktım.Kimse yalnız kalmamalı. ...ya da son anlarımı yaşadığımı?