[grafik şiddet · kan · ölüm ·]
Lina Vatra bir arkadaş, bir asker, bir anne, bir kardeş, bir evlat ve bir suikastçıydı. Yaşamı boyunca bildiği tek şey vardı. Can almak ve bunda en iyisi olmak.
Lina, hayatı boyunca tek bir doğruya inandı. Babası, Yusuf Okça'nın doğruları. Fakat karşısına çıkan zorluklar bu doğruları bir bir sorgulamasına sebep olmaya başladı. Düşmanı ve en büyük rakibi olan, gölgelere, korkuya hükmeden bir savaşçıya karşı inandığı her şeyi paramparça ederken bu yolda kaybedeceklerinin bir sınırı var mıydı? Her gün tek tek yeni gerçeklerle yüzleşirken inandığı doğrulara tutunmak ne kadar kolay olacaktı?
"Dünya bazen herkese adil davranmıyordu. Hatta çoğu zaman adil davranmıyordu. Eğer adalet istiyorsanız bunu kendi ellerinizle almalıydınız çünkü adalet bir istisnaydı ve hiçbir zaman hak edene uğramazdı."
Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada bir mezar hazırlamış...
O benim ruhumdaki bir ölüydü artık..
"Hoşçakal sevgilim."
...