Sustun. O gün kimse seni susturmadı, sen sustun diye haykırıyordum içimden kendime. Hayır, hayır, hayır... kafamı iki yana sallamaya başladım. Gözümden yaşlar iniyordu ve ben her biz gözyaşımın gözümden dökülüp gitmesini izliyordum. O gün gecen zehir olsaydı da olayın peşinden gidip araştırsaydın, Engin Kosovalı'nın dediklerine kanmasaydın. Nergis Kosovalı yaşayacaktı. O bebek yaşayacaktı. İki can gitmişti. Susuşum, umursamazlığım iki can almıştı. Artık ne Belemir vardı ne de Nergis Hanım. Vicdanımla baş başa kalmıştım.All Rights Reserved
1 part