Ο χορός της δυνατής βροχής δεν μπορούσε να συγκριθεί με τον αργό χορό των χειλιών τους. Αργό, γιατί ήθελαν να νιώσουν κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Αργό, γιατί δεν ήθελαν να τελειώσει η στιγμή. Ήθελαν να κρατήσει για πάντα.
Ο Adam έσυρε τα χέρια του. Το ένα έγινε στήριγμα στο κεφάλι της Marina, ενώ το άλλο στην μέση της. Τότε, πίεσαν τα χείλη τους περισσότερο και το φιλί έγινε πιο γρήγορο. Η Marina κρατήθηκε σφιχτά από τα γυμνασμένα μπράτσα του ξανθού αγγέλου, όσο εκείνος σηκωνόταν στα πόδια του. Δεν θα την άφηνε από την αγκαλιά του, ούτε εκείνη από την δική της. Κανένας από τους δύο δεν θα έφευγε ξανά. Είχαν τρυπώσει μια για πάντα, ο ένας στην καρδιά του άλλου.
Don't copy my story please!
''Θα σου μάθω εγώ.'' μου είπε και έσμιξα τα φρύδια μου.
''Τι πράγμα;''τον ρώτησα με απορία.
''Να φιλάς ρε Μητσάκο.''μου είπε σαν να ήταν αυτονόητο και κόντεψα να πνιγώ με το ίδιο μου το σάλιο.
Ο Ανδρέας και η Δήμητρα ήταν κολλητοί από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Τι θα γίνει όταν αναπτυχθούν διαφορετικά αισθήματα και είναι μονόπλευρα; Με φόντο το πανέμορφο νησί της Χίου, δύο παιδιά μεγαλώνουν, ωριμάζουν και ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους και τον έρωτα.