Yerde öylece oturmuş dağınık bir haldeydim. Karşımda yüzünü görmekten bıktığım Savaş denen çocuk duruyordu. İçimden '' Tam bir odun. '' diye geçiriyordum.İnsan bir yardım eder hem önüne baksa şu anda yerde yerde olmazdım diye düşünürken konuşmaya başladım. + Yardım etsene odun ! - Adım odun değil Savaş. Hadi ver elini. Elini kalkmam için uzatmıştı. Tutarak ayağa kalktım, şortumu silktim. Bana bakarken konuştu: - Ama istersen üniversite odunun olabilirim. Düşünürken içimden '' Odun Üniversitelim '' diye geçirdim Tüm hakları saklıdır!