"Bu gece de, yarın da, ondan sonraki günde bekle beni... Sabah akşam çalıştığın bu sarayda, bırak tüm işlerin ben olayım güzel hizmetkarım... Bırak tüm işlerin ben olup, her daim beni bekle ki; işlediğimiz bu arsız günahın şahidi olan yatağımıza yansıyan ay ışığı kıskansın bizim güzelliğimizi, sarayımızın pencerelerinden giren güneş ışığı utansın kendinden, bizim kadar göz kamaştırıcı olamadığı için." Bir hizmetkar ve bir velihat prens... ve de onların arsız, affedilemeyecek günahlarının başlangıcı olan hazları...