SADECE SEN (+18)

"Sen, yaşamın en karışık olduğu dönemde karşıma çıkan ışığımsın..."

***

Yaşadığım şey kadermiydi...

Yoksa benim birazdan uyanacağım kötü bir rüyamıydı...

Ayaklarım yavaş yavaş geri gidiyordu ben geri gittikçe Maran üzerime gelmeye devam ediyordu. Korkudan olsa gerek kalbim fazla hızlı atıyordu.

Sırtımın duvara değmesi ile kaçacak yerim kalmadağını anlamıştım. Maran ise haddinden fazla yakınımda duruyordu.

Bir elini duvara dayadı diğer elini ise yanağıma koydu.
Onu engeleyemiyordum sanki vucüdum kaskatı kesilmişti.

Yanağımı yavaş yavaş okşamaya başlamıştı.

"Söylesene sevgilim, senin benden gidebileceğini yada benden kaçabileceğini düşündüren şey nedir ha? bebeğim fazlası ile merak ediyorum."

Ona göre benim ondan kaçmam çok büyük bir hataydı.
Hatta benim ondan gitme düşüncesi bile Maran'ı deli ediyordu.

Beni bulabileceğini düşünememiştim sadece elime geçen ilk fırsata kaçmıştım. Ama daha gün batmadan beni bulmuştu.

"Sensiz yapamadığımı, senin yokluğunda delirdiğimi biliyorsun sevgilim bunu en iyi sen biliyorsun değil bebeğim."

Biliyordum hatta dediği gibi en iyi ben biliyordum. Ne zaman ona gitmek istediğimi söylesem sinirden deliye dönerdi.

Birden yanağımdaki elini çekti ve yanımdaki duvara güçlü bir yumruk attı ve bağırmaya başladı.

"AMA YİNE DE BEN KAÇMAYA ÇALIŞIYORSUN AFRA, BENDEN GİTMEYE ÇALIŞIYORSUN AMA FAZLASI İLE YANILIYORSUN."

Söylediklerinden sonra sinirle gözlerini kapatı ve sert bir soluk aldı.

Eli tekrar yanağımı buldu yine okşamaya başladı.

"Ama unutma ki sevgilim bu ilk ve sondu bir daha asla benden gidemeyeceksin ki bunu düşünmeyeceksin bile.Unutma sen benimsin, sadece bana aitsin sen sadece benimsin bunu biliyorsun değil mi birtanem."

Gözlerimin içine bakarak onu onaylamamı bekliyordu.
Zaten sinirli olduğu için daha fazla sinirlendirmek istemediğim için baş sallayarak onu onaylad