Cennet Çöküğü

Kuzgun ve Kelebeğin hikayesi...

"Aşk bazen cennetinde yaşatır cehenneminde de"

Simsiyah gecenin karanlığında iki çift göz beni kendine çeken bir girdap gibiydi
Benim kahverengilerim ona visal mahrumiyetindeydi bu zaman biliriminde
Geçmişin tozlu raflarında kaybolmaya ant içmişti .
"Nazenin"
Melodi gibi sesi beni cennetin huzuru gibi hissettiren sesin sahibi ruhumun derinliklerinde ki yıkımın sahibiydi bu iki farklı duyguyu hissettiren adamdan vazgeçilmez olmuştum her geçen dakika saniye ona kapılmamak elde edilir gibi değildi. Bir kelebeğin kanatı çırpındıkça benim kalbimde öyle heyecan verici dorukta çarpıyordu içimde büyütüğüm küçük yaralı kelebeğim tutsak yüreğimde onun kuzgun ' luğunda kaybolmak için deliriyordu . Sesiz bir yutkunuşda bulundum ayaklarım artık beni taşıyamaz hale gelmişti .

"Nazenin ben yapamam ben seni sevemiyorum"
Ah! Bu cümle ile birlikte yelkovan ve akrep durmuştu onunla birlikte şehrin seside suyun akışı da esen rüzgar da durup benim yıkılan bedenime baktı.
Umutlu bekleyiş içinde olan kelebek kendini uçurumdan attı. Bu kalp bir kere kırıldı paramparça oldu .
"Sevemiyorum ne demek Kuzgun ben senin o gözlerinde her gün yanıp yanıp kavrulurken sen bana ne diyorsun yapma bunu bana beni yine yüzüstü bırakmana kaldıramam "
Sesimde ki acı haykırış zifiri karanlıkta kayboldu sessizliği beni yıkıp geçiyordu ben bunu kaldıramam dayanamam bilir o...

""Affet Nazenin olmaz bizden"