Âfitâp

Not:Gerçek aile uyarlamasıdır.(Klasik ailem konusu ile de ilerlemiyor. Asker kurgusuda içerir!)

_Bedenen canlı olabiliriz oysaki ruhan bir ölüden farksız bedenlerimiz_

Söyledikleri zihnimde yankılandı "Ölüsün sen! yıllar önce öldürdüm ben seni ,toprağa kendi ellerimle gömdüm.Kurtulmakla ilgili boş ümitlere kapanıyorsun.O zaman 18 olduğun için seviniyordun,senin bir kimliğin bile yok Zamhera!" söylediklerinin doğruluğu canımı yaktı,haklıydı ama bilmediği bir şey vardı."Evet ölüyüm sen öldürdün beni ama unuttuğun birşey var ölü olan birini tekrar öldüremezsin! ruhumu,benliğimi öldürmüş olabilirsin ama ben hala burdayım ve artık o tanıdığın küçük kız çocuğu değilim." benden hayellerimi çaldı,benden çocukluğumu çaldı,benden ailemi,hayatımı,umudumu çaldı.Dudaklarımın arasından minik bir kıkırtı çıktı ve bıçağı parmaklarımın arasında çevirdim"Sıra artık bende intikam vakti patron"