Tükenmiş Umutlar
  • Reads 38
  • Votes 6
  • Parts 2
  • Reads 38
  • Votes 6
  • Parts 2
Ongoing, First published Oct 09, 2023
Bir insan yaşarken de ölebilir miydi? 
Ölebilirdi. 
Bir insan yaşarken de ölebilirdi. 
Lâkin, bir insan ölürken yaşayamazdı. 
Ben ikisiyim. Hem yaşayan hem ölen. Beni güçlendiren ise hatalarımın kalıcılık izi. Tüm iradem ile olası bütün sonuçları fark edebilirdim. Hatta, o an ne olabileceğini görebilirdim. Fakat insanları zâflarından vurmayı bize tam 7 yaşındayken öğretmişlerdi. Bencillik, kibir, 
güvensizlik ben hepsiydim... 

Hikâyem henüz bitmedi.

 Ben yaşarken ölen ama savaşmaktan hiç bir zaman vazgeçmeyen o kişiydim; bir gün vazgeçebilme ihtimalim ölen bir kişinin yaşaması kadar imkansızdı. 

İmkansızlıklar, imkanlılıklardan türerdi zaten. 

Bu hikâye sürekli pes etmek isteyip yine de yeniden ayağa kalkıp savaşmaya devam eden herkese gelsin! 

                                                                        Unutma
                                                 İmkansızlıklarda
                                    
                             İmkanlılardan ibarettir.
All Rights Reserved
Sign up to add Tükenmiş Umutlar to your library and receive updates
or
#941drama
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
KOF cover
AY ÇİÇEĞİ |GERÇEK AİLEM| cover
Anka//küllerinden doğan (asker ve gerçek aile kurgusu) cover
ERTUNGA cover
KURŞUNİ(mafya)  cover
Alçin Sönmez  cover
Mesaj | Texting +18 cover
Italiano Aşk-ı/Texting cover
HUDUT cover
 TOPRAK (Düzenlenecek) cover

KOF

19 parts Complete

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.