İTİBAR PALASI

Büyük bir kumpas.
Palaslı'ların sergisinden çalınan değerli antikalar.
Ve suçlanan Alara Yücesoy.

İTİBAR VE İHTİRAS...

İhtiras ateştendi, tıpkı Alara Yücesoy gibi; bazen alevler içinde yanar, bazen de soğuyarak kül olurdu.

İtibar ise palastandı; bazen görkemli bir palas gibi yükseltir, bazen de tüm ihtişamını kaybedip yüzüne bakılmaz bir harabeye dönüşürdü.

Kenetlenmek... Ayrılmaz bir biçimde bütünleşmekti.

Bir adama sımsıkı kenetlenmek, Alara Yücesoy'un yirmi yedi yıllık yaşamının en büyük ilk dönemeciydi.

Beraber oldukları sabah uyandığında, Yiğit Uygar Palaslı'nın kokusu yatakta ama varlığı çok önceden yataktan ayrılmıştı. Bu öyle bir soğukluktu.

Yatağın baş ucundaki küçük bir kağıt parçasına yazılan iki cümlenin içerisinde kalem delikleri vardı; harfleri bir araya getirirken kâğıdı parçalamaktan son anda vazgeçen bir saldırganlıkla yazılmıştı.

Saldırganlığı yazdığı sekiz dokuz kelimeyle veda eder gibi değil, Alara'nın kalbini nefretin kollarına bırakır gibiydi.

'Hesaplaşmamız gerekenleri şimdi hesaplaşmayacağız Alara. Geceyi de yaşanmamış say.'

Bu cümleler bir veda değil. Bir vedadan çok daha fazlasıydı. Bu açıkça bir savaş ilanıydı.

Yiğit Uygar Palaslı'nın satırlarında ihtirasa karışan bir öfke ve Alara'nın ihanetine duyduğu inanç vardı. Ve Yiğit kadar kimse, ihanetle körüklenerek yakıp yıkamazdı.

Onların tehlikeli, ' itibar palası' oyununa ortak ol. Bu savaşı kaçırmak istemeyeceksin.