O gece atılan çığlık sesi göğü delecek kadar sesliydi. O gece farklıydı, o gece bir başlangıştı; oysa herkes bir bitiş olduğunu sanmıştı.
O gece genç bir kız ölmüştü. Annesi büyük bir feryat bırakmıştı ıssız sokağa. Babası güzel kızının saçlarını okşuyordu.
Tanrım, hiç kimse mi görmüyordu orada dikileni?
Kızın katili oradaydı, kahretsin, orada bekliyordu.
Genç kızın ruhu haykırdı bedeninin tam başında. Orada! dedi. Başınızı kaldırın ve onu görün!
Ama kız bilmiyor muydu, ölülerin sesi olmazdı.
O'nu seviyordum. Onu üzenleri tek tek öldürmek istiyordum. Ama bu his başka bir şeye dönüştü. 11 yaşımdan beri insanları öldürmekte ustalaşmıştım. Yani azılı bir seri katil olmuştum. Polise yakalanmaktan korkmuyordum. Çünkü yakalanmayacağımı biliyordum.
Zamanla birçok farklı işe girdim. Ama hepsi sahteydi. Çünkü katilliğin yanı sıra casuslukta da ustalaşmıştım. En önemlisi de kimsenin, hatta ailemin bile kimliğimi bilmemesiydi. Ama casus arkadaşlarım biliyordu tabii ki.
Adım Buket. Şimdi 17 yaşında bir lise 3.sınıf öğrencisiyim. Görevim: sevdiğimi korumak!