Bir kabuk iki bağı bağlamak amacıyla iki parçaya ayrıldı. Biri geceye biri aya teslim edildi. Yılar geçti ay parlamaktan hiç vazgeçmedi ama gece kendi karanlığında daha da boğuldu. Şimdi ay geceyi tekrar kendine bağlayabilir yüreğini yine yüreğine kazıyabilir miydi? Aşk herşeyi affedermiydi? Avuçlarımdan kanlar akıyor, tırnak içlerim kuru toprakla kaplanmış. Kulaklarımda ölümün son çanlarını durmadan çalan o ninni. Bir kabuk. İki bağ Unutma beni. Yıldızlar şahidim olsun. Unutmam seni.All Rights Reserved