Çünkü... En Güzel ÇARESİZLİĞİMSİN.

Aşka inanır mısınız? Peki ya tesadüflere? Ya da inanmayan birinin bir tesadüf sayesinde değişebileceğine? Belki de kadere..?
- Naptığını zannediyosun sen? Ne sanıyosun kendini? Bu... Bu çok saçma. Seni tanımıyordum bile. Bin kere özür diledim. Hem yüzüme bakmıyosun hem de...
Derin bi nefes aldım:
- O kantinde yaptığında neydi öyle? İnsanlar senin kuklan değil.
Bir an duraksadıktan sonra:
- Ben de değilim...
diye fısıldadım. Son sözümle ani bir şekilde bana döndü. Gözlerimiz birbirine değdiğinde 2 haftadır onlarsız yaşadığımı farkettim. Tabi buna yaşamak denirse. En sevdiğim yeşil şimdi sinirden koyulaşmış ve dolmuştu. Dudaklarını araladı. Bir kaç saniyelik tereddütten sonra konuşmaya başladı:
- Değilsin. Sen benim kuklam değilsin.Çünkü...
duraksadı. Derin bi nefes aldı. Bana bi adım daha yaklaşıp gözlerimin içine baktı.Ben kokusunu içime çekerken o devam etti:
- Çünkü... En güzel ÇARESİZLİĞİMSİN.
diye bağırdı.