MAHALLENİN GÜZELİ

Belimde ki kolları bedenimi yukarı çektiğin de, yüzüm yüzüyle aynı hizaya geldi. Ensesinde ki parmaklarım daha da sıklaştı. Yakışıklı yüzünde gezindi gözlerim. Bu kadar yakışıklı olmak zorunda mıydı?

"Pamuk." Dedi uyarır gibi.

"Hmm." Dedim mırıldanarak. Gözleri kapandığında alnı alnıma yaslandı. İçim huzurla dolduğunda gözlerim yavaşça kapandı. Kokusu üstüme sinmişti çoktan. Göğsüm içime çektiğim derin nefesle havalanıp yavaşça indi. İşte, bu koku her sorunu çözerdi.

"Bu kadar güzel olmasaydın bunlarla uğraşmak zorunda kalmazdım." Dedi sanki bu durumdan şikayet eder gibi. Kalbim maratona çıkmış gibi atmaya başladığında güldüm.

"Bu da mı benim suçum?" Dedim kısık bir sesle. Nefesi nefesime karışıyordu. Hatta birbirimizin nefesinde nefesleniyorduk. Ama ikimiz de bu durumdan şikayetçi degildik.

"Değil güzelim, değil." Dedi burnunu yavaşça burnuma değdirerek. Bu adam beni kalpten götürecekti, az kalmıştı.