Chrysa is the eldest daughter of their family. But she is always scolded in everything she did. She always feel that her family didn't want her. Kahihiyan siya kung ituring ng kanyang ina. Pabigat siya kung tawagin ng kanyang ama. At higit sa lahat, hindi siya kasing perpekto at anghel ng kanyang nakababatang kapatid. "You're a burden in this family!" Duro sa akin ni Daddy. "Why don't you just like be your sister?! Palagi mo na lang kaming pinapahiya!" Dagdag naman ni Mommy. "Tingnan mo nga ang sarili mo, nakakahiya ka!" I can't hold back my tears anymore. I froze. I didn't expect to hear those words from my idolized parents. Patakbo akong umakyat sa kwarto ko at doon umiyak ng umiyak. Palagi ko na yatang nakakatulugan ang pag-iyak sa tuwing uuwi sila. Masakit. Sanay naman na ako sa mga ganitong preaching nila sa tuwing magkikita kami. Pero mas masakit ang mga narinig ko ngayon. Why do I always feel so empty when I already everything that. Except for the love I always long from my family? I am an eldest child. And no one can hear the beat of my heart everytime I'm in pain. No can even feel and understand the pain an eldest daughter is hiding.All Rights Reserved