Μαρφίνους

Μισούσα την Ατλάντα. Μισούσα τους ανθρώπους. Μα το Μαρφίνους και τα Κρύβ τα μίσησα περισσότερο κι ας ήμουν μία απ'αυτούς. Ήξερα ότι από την στιγμή που προσγειώθηκα σε εκείνον τον κόσμο, από την μέρα που τα φίδια είχαν την δυνατότητα να συνομιλήσουν μαζί μου κάτι ήταν εντελώς λάθος. Αφέθηκα στον καινούργιο κόσμο. Γνώρισα εκείνη. Πίστεψα ότι θα ήταν το ίδιο με την Μαίρη, μα βγήκα λάθος. Εκείνη με αγάπησε. Εκείνος με προστάτευσε. Και πάλι ένιωθα υπερβολικά μόνη. Προσπάθησα να σώσω η ίδια τον εαυτό μου, αλλά όλοι τους είχαν πειστεί πως η θυσία μου θα ήταν η σωτηρία του κόσμου. Βροχή και χιόνι. Μια αιώνια κατάρα για τα Κρύβ. Αλλά ήμουν σίγουρη πως το κλειδί δεν ήταν το αίμα μου. Κανείς δεν με άκουσε, κανείς δεν έδωσε βάση στα λόγια μου και την φριχτή εκείνη νύχτα βρέθηκα δεμένη έτοιμη να καώ. Και την στιγμή εκείνη ακριβώς συνειδητοποίησα πόσο αγνώμων ήμουν τόσα χρόνια. Είχα τουλάχιστον την ελευθερία μου, την ζωή μου. Στο Μαρφίνους ξεκινούσε ένα ταξίδι που με έκανε να τα χάσω όλα. Μακάρι να τους είχα γνωρίσει, μακάρι να τους είχα βρει εκεί. Και μακάρι να μην είχα μπλέξει ποτέ μαζί του. Τελικά οι προ