Αυτή η ιστορία είναι πραγματική και αυτό γιατί είναι δική μου,σε αυτό το διήγημα ας το πω,θα σας πω μια ιστορία ενός αγοριού το οποίο θέλει να εκφράσει την αγάπη του για ένα συγκεκριμένο παιδί του σχολείου του,το οποίο δεν του δίνει αρκετή ή και σχεδόν καθόλου σημασία.
Επίσης το αγόρι έχει δύο καλές κολλητές στις όποιες έχει πει πολλά για αυτόν, στην μια λέει ό,τι συμβαίνει στην ζωή του και στην άλλη για αυτό το ένα άτομο, καθώς έχει επίσης και μερικούς ακόμα φίλους που δεν ξέρουν πολλά.Αυτη η ιστορία δεν έχει ακόμα τελειώσει για μένα, μέχρι στιγμής θα σας πω απλά μερικά πράγματα που συνέβησαν και συμβαίνουν. Πολλοί θα διαβάσουν την ιστορία μου, λίγοι θα με καταλάβουν και ελάχιστοι θα ταυτιστούν, ακόμα και ομοφυλόφιλος να μην είσαι μερικά κομμάτια μπορεί να σε κάνουν να ταυτιστείς,δεν χάνεις κάτι να το διαβάσεις😉(να ξέρετε ότι το διήγημα είναι ακόμα ημιτελές οπότε θα ανεβάζω σιγά σιγά)
η Ειρήνη, μια 18 κοπελα που ψαχνει σπιτι στην Θεσσαλονίκη, για τα φοιτητικά την χρόνια, αποφασιζει να συγκατοικήσει. Αν και δεν είχε σκοπό να συγκατοικησει με αγορι, ο Νίκος, ενας άγνωστος σε αυτην 21χρονος, θα ειναι η τελευταία της επιλογή. Τι θα γινει οταν η Ειρηνη αρχισει να εχει αισθήματα για αυτον ή οταν ο Νίκος προσπαθει να απαγορευσει στον εαυτό του να την πλησιάσει, αλλα χωρις αποτέλεσμα; Θα γινει κατι μεταξυ τους... ή αυτη είναι άλλη μια βαρετη ιστορια Πανεπιστημίου;