Vahşetin Çagrısı(+18)

Adaletin temennisi,güvenli ve didaktör bir sistemdi.
Yalanlarla geçmişin karıştığı,geleceğe bir vahşeti çağrıştıran sesler çok yakından geliyordu.

Bir insan ölümü bu kadar yakınında hissetmemeliydi...

...

Yıllardır emeğiyle bu mevkiye geldiği görevinde, gözlerini bürüyen hırs yüzünden neredeyse kör olmuştu. Bir kukla gibi, bir yabancının kendisini yönetmesine karşın sadece kaybetmeyeceğine inanarak oynamıştı.

Ancak bilmediği bazı şeyler vardı. Bir şeytanla köşe kapmaca oynamak, büyük hırsıda yıkabilirdi. Kaybettim itirafından her kaçmaya çalıştığında bilmediği yollarda daha çok kayboluyordu çünkü senaryosunda geçici oyuncu olduğu tiyatroda, karşısında ki Kuzgun'u henüz tanımamıştı.

Bir gece ansızın, ormanda ölümü hissedeceği anda karanlıkta bir tek Ay'ın ışığına sığınacaktı.