Ritimsiz

-Gerçek Aile Erkek Versiyon, Mafya ve Şizofreni temaları içeren bir kitap. Ona göre okuyunuz-

Anneme baktım elim yavaşca inerken ona ilk defa acıdım, aptal kadın neyin içine girdiğini bile bilmeden girmişti.
Onun yüzüne bakarken dikkatimi ellerinin titremesi çekti ve bir kaç saniye ellerine odaklandıktan sonra geri dikkatimi ona çevirdim.

Yüzüm yavaşca gülümseme halini alırken o bana korku ve dehşetle baktı, tanıyamadı. Tanımak istemedi çünkü karşısındakinin kim olduğunu biliyordu ve o bilmiyormuş gibi yapmak istedi.

Kanların yere damlama sesi ve duvardaki saatin sesi duyulurken dışarıdan sesler geliyordu. Bunu ilk ben duydum sanırım çünkü annem hâlâ bana kenetlenmiş bir şekilde kırık bir kaç cam parçasıyla duruyordu.

Elim yüzüme gitti ve tam kapı açılırken yüzüm dehşetli bir ifadeye büründü ve ağlamaya başladım.
İçeriye en sevdiği oğlu olan Soleil girdi. Benim en büyük abimdi fakat eve genellikle gelmez ve modayla uğraşırdı.

Evde kimsenin olmadığını düşünmüştü sanırım annem fakat aptaldı çünkü eğer kimse olmamış olsaydı şu an burda yerde yatan o olurdu.

Soleil bana koşarak geldiği gibi titrek eli yüzüme gitmiş ve anneme bir bakış atıp direk beni kucaklamıştı. O Bir yandan telefonla konuşurken bir yandanda benim yüzüme bakmaya çalışıyordu fakat kucağında olduğum için zorlanıyordu bu yüzden zaman kaybetmemek adına hareket etmeye başlamıştı.

O hareket ederken ben anneme bakıyordum, kapıdan çıkarken gözüm hâlâ ondaydı ve bu sefer onun gözlerinin içine bakarak bir kaç saniye gülümsedim ve hemen ardından ağlamalarıma geri döndüm.

Dahada uzaklaşmadan ona onun asla unutamayacağı ve ölürken bile söyleyeceği o duyamadığı ama ağzımı okuduğu için hiç unutamadığı o sözleri söyledim.

"Cehennemdeki tüm şeytanlar, benim eserim anne."

'Suçlu' 14. Sıra
'Erkek' 26. Sıra
'Mutluson' 22. Sıra