ACI'NIN GÜLÜŞÜ

Pencereye doğru yaklaştı küçük kız.
En çok sevdiği pencereden kendi acısına gülüp annesi ile konuşmaktı.

Acının gülüşüydü bu.

Acının gülüşü.

"Anne.."

"Canım acıyor Anne"

"Hem fiziken hem de ruhen"

"Biliyor musun Anne insan büyüdükçe herseyin farkına varıyor."

"Canım acıyor Anne."

"Biliyor musun? Ben büyümekten utanıyorum."

Kapı sesinin gelmesi ile küçük kız penceren korku ile ayrılıp kendi odasına doğru ilerledi.

Babası yine içmişti. Çünkü küçük kızın odasına doğru yaklaştıkça iğrenç içki kokusu yayılmıştı etrafa.

İnsan neden içerdi ki? Diye düşündü küçük kız.

Yaklaşan adım seslerine karşı kendi kendine fısıldadı küçük kız.

"Hiç birsey olmayacak babamın dediği gibi o beni sadece sevicek."
Kendini teselli etmeye çalışıyordu küçük kız. Ama nafile.

Ardından düşündü içki kötü birsey babaların aklını çeliyor ve çocuklarına zarar vermesini sağlıyor.

Küçük kız fısıldadı yaklaşan adım sesleri ve korku ile kapıya bakarken.

"Ben büyüdüğüm de içmeyeceğim çocuklarıma zarar vermeyeceğim."dedi.

Büyümekten korkuyordu, utanıyordu halbuki küçük kız buna rağmen öyle dedi.