Seni Sevmiyorum; Çünkü Aşığım

Kolumdan çekip tenha bi yere götürdü beni. o kadar sakindiki bu da beni o kadar deli ediyordu.
"sen" dedi "o herifle ne işin var" ya bu kendini ne sanıyor?? "sanane ya sa-na-ne sen kimsin ki " haklıyım kim ki o ?? "kuzenin " ahh, tabi kuzenim. dalga geçer gibi söyledim. "üvey." dedim. üveydi zaten. "kuzen kuzendir " ya he he. "ya canım sen beni kuzenin olarak görüyor musun?" vereceği cevap belliydi zaten. 'evet' ama verdiği cevap karşısında şoke oldum. "hayır!" ya çocuk şaka mısın sen. "ne demek hayır ya işine gelince kuzeninim. ufaklık aşşağı ufaklık yukarı. korumacılıklar falan. omzunda uyutmalar. sahip çıkmalar falan.. kuzenler bunları yapar." bir an nefes alıp devam ettim. "benim tatlı (!) kuzenim beni sevmiyordur da şimdi.."
vereceği cevap karşısında korkuyordum. ben onu delicesine severken. "hayır sevmiyorum." sahte bir gülümseme ve "o zaman senin benimle derdin ne.?" "SENİ SEVMİYORUM ÇÜNKÜ; AŞIĞIM.." ben daha dediklerini hazmedemezken o bana ikinci şoku yaşattı. ilkimi çaldı!