VEBAL

Rüzgar benzin kokuyor, bir de tehlike. O, hızın içinde yaşayan biri; durmayı, yavaşlamayı bilmeyen bir adam. Motoru bir gölge gibi akıp giderken, dünya geride bulanık bir çizgiye dönüşüyor. Fazlasıyla sert, fazlasıyla doğru bir isim.

Bense hızdan kaçan biriyim. Bir zamanlar ne varsa aldı benden; bir çarpışma sesi, bir yara izi, bir daha hiç geçmeyen bir korku bıraktı geriye. Ne zaman biri hızlansa, ne zaman bir şey yerinden kopsa, içimdeki o eski sızı geri dönüyor.

Ama bazen rüzgar, korkuyu da alıp götürür. Ve bazen, fırtınaya kapılmak, sessizliği aşmanın tek yoludur.