Herşey güzel olucak

Unutursam hatırlat annemin ölümünü,babamın ölümünü ve ona aşık olmamam gerektiğini! Merhaba ben Damla.Belki çok saf olduğum için bilmiyorum ama insanları hep yaprağa benzettim.Ne alaka!Diye düşünüyosunuzdur . Anlatıyım yapraklar dalında ilk çıktığında yemyeşil hiç kirlenmemiştir. İnsanlar gibi,insanlar doğdukları zaman tertemizdirler.Yaprakların bazıları rüzgar yüzünden ağır darbeler alırlar. Ve yere düşüp kirlenirler. Ama bazıları dalına sıkıca tutunur ve güçlü durur. İnsanlar gibi! İnsanlar da çok darbe alır ve kötü şeyler yaparlar. En sevdiği kişilere yalan söylerler.O yere düşen yaprakların üzerine bastıktan sonra onları daha da kirletirler.İnsanlar gibi!

İşte ben her zaman o ağaçta duran yaprak olduğumu sanırdım. Ama zaman geçtikçe yaşadığım şeyleri düşününce öyle olmadığımı anladım.Hayatım da nefret ettiğim kişinin babamı annemin ölme nedeni olan, bizi yetim bırakan kişinin intikamiyla cebellesirken bir de önüme aşk cikti. Ne yapıcağımı bilmiyorum aşk mı yoksa nefret mi kazanacak. Aaa tabi ona aşık olmadan önceki hayatımda ne oldu sevdiğim kişinin babası nıye düşmanım onu anlatıcağım.

Aşkta vardı nefrette yaşadığımız şehirde...
Sustuk, Konuşmadıklarımızı yazdık...
Nefret mi yoksa aşk mı siz seçin