Yarım

Yarım kalan sevgilere, karşılıksız sanılan aşklara ve platonik seven kişilere ithafen..

Gerçekten de dokunmadan veya tanımadan sevmek diye bir şey varsa eğer bu dünyada, ben bunun kanıtı olabilirdim.

Tanımadım, dokunmadım, sevdim ama sevgim kalbimde gömüldü. Sevgimi yaşayamadım değil, sevgimi yaşayamadan sevgimi öldürdüm. Sevgi duygusu kalbimden uzaklaştı ama hep umut ettim. Sevgimi yaşarım, sevdiğimi gösterebilir ve sevilirim diye.

Ama bilmediğim bir şey vardı. Umut insanı öldürdüğü kadar yaşatıyordu. Ölümle yaşamın dengesi olmamalı. Ya ölürsün, ya yaşarsın. Ama hem umut beslemek, hem de umutsuz olmak o dengeyi yaratır ve sonra bozar. Bu daha kötü olan bataklığa yol açar. Ve ben hem umutlu olup, hem de umutsuz yaşayarak kendi bataklığımı kendim yarattım.

Ve bilin diye söylüyorum, insanlar size hiçbir şeyini vermiyorsa sizde onlara her şeyinizi vermeyin.

Bu hikâye benim ve korkak bir çocuğun hikâyesi. Sonunun nasıl olduğu bile bilinmeyen bir hikâye.

İzzet etiketinde 1.sırada. (25.11.2023)