AKANE KANJI ◕あかね かんじ◕

Kanlar eşliğinde göz yaşları döküldü. Eliyle göz yaşını sildi ve eline baktı, kan olmuştu. Her ne kadar görmeye alışkın olsa da, her gördüğünde içinde bir şeyler kopuyordu. Bir adım daha attı. Artık ölüm ile gerçek anlamda burun burunaydı. Çok yüksek bir binanın en üstündeydi ve rüzgarlar öyle şiddetliydi ki, kendisi atlamasa bile bu rüzgarlar onun çelimsiz bedenini aşağı atabilirdi. Aslında bu işine gelirdi. Hiç günahsız olarak yaşamıştı ancak şimdi intihar edeceği için cehenneme gidecekti. Suratını buruşturdu. Geriye adımladı ve derin bir nefes aldı, bunca zaman sadece acı eşliğinde yaşıyordu, yaşamak buysa tabi... Tekrar geriye adımladı. Ve birkaç adım daha... Artık rüzgar bile aşağı ittiremezdi. Ancak onun ölmesi Myouko'ya bağlı değildi bile.

İçindeki o derin ses Myouko ile tekrar konuştu
"Myouko-san, bizler hep acı çekmedik mi? Sıra insanlarda değil mi? Eğer ölürseniz bu intikamı nasıl alacağız?"

Myouko hızla etrafına bakındı, kendisinden başka kimse yoktu.

Değil mi?...

"Bende insanım..." Myouko korkuyla, derinlerden gelen sesle konuştu, belki de delirmişti.

"Hayvan gibi, ya öleceksin ya da öldüreceksin. Birşey daha var, ya da kaçarsın. Sizin gibi, öyleyse size insan demek aptallık olur Myouko-san"

Myouko bu kelimeleri sürekli olarak aklından geçirse de sesli bir şekilde duymak iliklerine kadar donmasına sebep oldu

O ses devam etti

"Sessizliğin sesi için, bizler için Myouko-san!"

Fısıltılı ama kulaklarını delecek kadar derin. Acı çekiyormuş gibi çığlık atıyormuş gibi...

"Bu dünyada insanlar hüküm sürüyor. *İNTİKAM* Bizler acı çekiyoruz, bizler ızdırap çekiyoruz! İnsanlar hergün daha da küstahlaşırken biz sadece ACI çekiyoruz!"

Bir ses değil birden fazla ses vardı, Myouko kulaklarını kapadı, yere çöktü

"Benden ne istiyorsunuz?!"

"İnsanlığa ihanet et Myouko! *İNTİKAM* Yaşadıkların iç