AZAZİL

#KÇ'nin yan kitabıdır. Ana hikayeden bağımsızdır.

Odadan içeri girdiğimde anadan doğma bir şekilde altındaki kıpkırmızı çarşafın üzerine uzanmış, karşımda duran adama baktım.

Direk gözlerimin içine bakıyordu.

Düşündüm, neden burada bu şekilde olduğumuzu... Neden saçma bir şekilde aynı şeyleri yaşadığımızı.

Zaman, aleyhime işleyen pimi çekilmiş bir bombayken yaşadığım stres dolu günleri... Ozan'ı. Selçuk'u. Efnan'ı.

Hepsi film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden.

"Soyun!" diye emir verdiğinde bende aynı şeyi yaptım. Hayatımda ilk defa gördüğüm bu adamın gözlerinin içine baktım.

Ve elbisemin askısını iki parmağımın ucuyla omzuma düşürürken, eş zamanlı bedenimden kayıp ayak ucuma düşmesine izin verdim.

Çıplak vücudum umrunda değilmişçesine buz mavisi gözlerini yüzümde gezdiren yabancıya sırıttım, tüm içtenliğimle.

Ve adını fısıldadım geceye nazikçe.

"Oyun bitti, Giray Karasu."

Her şey yeni başlıyordu.

Her şey yeniden başlıyordu.