İpleri Dolaşmış Uçurtmalar

Küfürü kanında olandım ben. Gecenin karanlığında paketten çıkardığım panzehirimi - sigaramı -, koydum kıvrılmış çatlak dudaklarıma. Şuan karşımda olsa bana kızardı. Kendisi de alırdı bi sigara kulağının arkasına. Ben bitirine kadar beklerdi. Neden bunu yaptığını bilmiyorum ama en çok onu yapmasını özlemiştim galiba. Benden gideli çok uzun zaman oldu heralde hatırlamıyorum. Son hatırladığım kasvetli gözleriydi hayalimce.

Bir yıkıntı enkazı içinde sadece oturdum ve bir sigara daha yaktım. Kaçıncı sigaram bilmiyorum. Tek bildiğim kanıma işleyen zehiri - panzehiri - ciğerlerime dolduruyorum. Tanıştığımız gün hissedemediğim tüm duygular şuan bana ölüm gibi gölge oldular. Kimse onun yerini dolduramadı birdaha. Ne derseniz deyin ben aşka inanmayan adam, şimdi karşısında yok oluyorum günden güne. Acizliğimi kalbime gömerken beni diri diri mezara koyuşunu izliyorum. Haberini bile alamadığım o karşı cins şuan beni tanıyor mu onu bile bilmiyorum.