Sokak çocuklarının çoğu yirmi yaşını görmez. Görenlerin de yaşadığı söylenemez. Uyuşturucu, şiddet, cinsel taciz, açlık... Sokak çocuklarının kaderi, ya mapus ya mezardır. Bu çocuklardan beş tanesi, bu kadere karşı koymayı başarır. Kendilerine "Köksüzler" diyen; en büyüğü 13, en küçüğü 6 yaşında, biri kız, biri otistik, beş sokak çocuğunun, çöplükte kırk günlük bir bebek bulmalarıyla başlayan ve "Köksüzler"den "Ateş Kuşları"na dönüşmelerini anlatan Ateş Kuşları; çocukların zorluklara, acılara ve her şeye rağmen kadere karşı koyma hikayelerini ele alacak.
Bana emir verme Komutan!.
Ben senin askerin değilim. dedim bağırarak.
dahada sinirlenmişti yumruğunu dahada sıktı sözlerime karşı.
Tim bizi izliyordu dikkatlice, gözlerini gözlerime kilitlemişti , kırpamadım gözlerimi. kaskatı kesilmişti, gözleri alev saçıyordu, dişlerini sıktıkça yüz hatları dahada belirginleşiyordu.
derin bir nefes aldı yumruğunu serbest bırakarak yanıma yaklaştı,
kafamı yukarı kaldırdım , tekrar birleştirdi yeşil gözleriyle gözlerimi.
-Emirlerime uymak zorundasın Asker.
dedi kalın ses tonuyla,sesinde asla tereddüt yoktu...
ve uzaklaştı bedenimden konuşamadım öylece baka kaldım ,beni etkisi altına almıştı gözleri...