-changlix oneshot- O benim ilk gençlik aşkımdı. Hani kitaplarda bahsedilen, insana büyü gibi gelen, ilk defa ciddiyetle hissedilen kalp cırpıntılarının olduğu gençlik aşkı. Onunla yollarımız ayrıldığında 19 yaşındaydım. Amerika'ya gidiyordu okumaya. Hep başarılı ve çok tanınan bir mimar olmayı isterdi zaten. Bunun onu ne kadar mutlu edeceğini bildiğimden ben de isterdim. Onu havaalanında uğurlarken bekleyeceğimi söylemiştim. "Ya bekleyemezsen?" demişti. "Nasıl bekleyemem ki?" dedim. "Seni hatırladıkça bir kadeh armagnac içerim. Armagnac demek 25 damla gözyaşı demekmiş. Demek her akşam yirmi beş damla gözyaşı içerim. " Bu şiiri severdim, senin de beni sevdiğini bilmeden acı çektiğim o günlerde okumak iyi gelirdi. Bu şiiri sen de severdin. Lise 2'de yarı zamanlı çalışıp biriktirdigim parayla aldığım bir sise armagnacla sarhoş olup yılbaşını kutlamak için toplandığımız evimde bu şiiri okuyarak itiraf etmiştim aşkımı sana. Üni 2'de ayrılmıştık. 2012 şubatı, ben 22 yaşındayken. 2'lerden nefret etmiştim o yıl. "Uzun mesafe ilişkiye gerçekten iyi gelmiyormuş " demiştin gözlerin doluyken." Neden ki ?" demek istedim. Diyemedim. Ben çünkü hala bekliyordum. Hatırladıkça bir kadeh armagnacım elimde beliriveriyordu. Anlamıştım, sen artık beklemek istemiyordun. Aradan 11 yıl geçti. Ve şimdi masanın karşısında oturuyorsun. İlk günkü kadar güzelsin hala. Fakat artık daha ciddi bir adamsın. Yüzünde eskiden her an gülecek gibi bir ifade olurdu. Güzel gülerdin. Simdi ise bu ifade sadece gözlerinde. Hala güzel gülecek gibisin. Seni özledim. Unutamayacağım kadar güzeldin. Unutmak istemeyeceğim kadar güzeldi her bir anımız. Masanın karşısında oturuyorsun. Gözlerimin içine bakıyorsun, gözlerin parıldıyor. Sen de beni hatırlıyorsun.All Rights Reserved