KASVET

Yangın.

Sorsalar, o kadına, baksanız yüreğine, okusanız gözlerindeki duygularını, tek birini fısıldar: Yangını.

Elif Karanoğlu.

Ve kimsesizlik.

Sorsalar, o adama, baksanız kalbine, baksanız çevresine ve okusanız duygularını, tek birini haykırır: Kimsesizliğini.

Özgür Demirsoy.

Bir asker, ve bir doktor; bir yangın, bir tek tabanca; vatan, sevda ve acı.

Kasvet.

Onların geçmişi karanlık, gelecekleri kasvetti; önleri puslu, arkaları sisliydi; bedenleri buz, yürekleri ateşti.

Her şey, aslında yalandı ama aslında da her şey, kayıplar verecek kadar gerçekti.

"Senin dalgalı mavilerin benim cennetim, senin berrak suların benim nefesim, senin yüreğin benim ölüm sebebim."