Biraz Munzur, Biraz İstanbul'um

Biraz doğduğumuz yer biraz da bir gün bir otobüsün, trenin alıp getirdiği İstanbul şiir yazdırır ve mısralarda ikisi kendine yer bulur acılarda, sevinçlerde...

Biraz Munzur biraz İstanbul’um;
bazen dağ başında kar gibi çekilirim iklimime,
Işkınlar kengerler ellerime ilkbahar yeşili çalar,
Yıldızları gördüğüm zamanlarmış derim Munzur’un üstünde gökyüzüne /
Mercanda pepuk kuşu öter uzaklardan,
közde ateşim ve alabalığına kıyamayan çocuğum belki,
Tavada tereyağı yanar gider ve dayım haber dinler radyodan,
çeşmenin suyu sessizliğini böler gecenin,
ve aklıma girer bir zemheri de sıcak iklimli şehir,
Denizler, martılar/

Biraz Munzur biraz İstanbul’um;
bazen Galata’ da eski zamanlara giden seyyahım,
Orhan Veli “Dinle” der gibi kulaklarım vapur düdüklerinde
ve martı çığlıklarında/
Boğazın mavisi bozkır sarısına alışmış
kara gözlerime mavisini sürer,
göçerliğime tanıdıklığını dokundurur kış;
beyaz örter İstiklal caddesini, Taksim meydanını,
Boğazın içinden Munzur geçer;
iki kardeş su kıyılara şarkılar,türküler söyler…