Sessizce kabullenmeseydi, içim yanmayacaktı belki de böylesine.Bağırmıyor olurdu kalbim, çığlık atarcasına.Sessizce kabullenmeseydi belki,yeniden gökyüzüne hayallerimi açacak,yeniden o sonsuz bucaksız denize anılarımı anlatabilecektim.Ne yağmurlar gördüm,içimdeki yangını bir türlü söndüremeyen; ne fırtınalar gördüm,içimdeki kimsesizliği bir türlü söküp atamayan.Ne yeniden başlayanlar gördüm,ne hayatına bir ip parçası ile veda edenleri..
Bunların hepsi,acizliğin birer örneği.Sadece yaşamın gerçekleri.
'Gerçekler' çok can acıtırmış derler,sizce de öyle midir bu?Yoksa her şeyi bilmemizi sağlayan birer çeşit sözcükler midir'?