Çocukluğu kazandığı travmalarla ölen bir kız çocuğu. içinde ölü çocuk taşıyan bir kız. Adı Sare Arsal. Teşkilatta bir ajandı. Hayatının tam ortasına gerçeğini bilmediği bir yalanı koymuştu. İnsan anladığı ve anlaşıldığı insanda çiçek açardı. Sare'nin içindeki zemheri kışa rağmen en güzel çiçekler açmayı bekliyordu. Onun sayesinde. Küçükken hiç ısınmayan bir evde büyüyen Sare, artık içindeki o soğuğa yavaş yavaş veda edecekti. O adam sayesinde... Unutulan benliğin içinde hatırlanan acılar, alınacak intikamlar ve alınan eğitimler... Bulanıklaşan onca şeyin içinde gitgide netleşen bu gerçekler, adamın geleceğine ek uzatıyordu. Unutturulan bir geçmiş, koca bir geçmiş. Unutulan görevler, aileler, verilen sözler... Geçmiş ya tarihe karışıp giderdi, Ya da tarih olup yazılırdı. O adam yazmayı seçti...