Zorlu engelleri aşmayı bekleyen bir SeyFer hikayesi... ~Kesit~ Yalıya doğru ilerlerken biraz ileride yere oturmuş, duvara yaslanarak, ağladığını tahmin ettiğim birisini gördüm. Ona doğru ilerledim. Saçları... O saçlardı... Bu nasıl olabilirdi? Onun olması şaşkınlığımı üzerimden atmaya çalıştım. Çünkü Seyran benim evimde birisi yüzünden oturmuş ağlıyordu! Gerçekten o muydu?.. Yanına eğildim. "Seyran..." Sesimle irkildi. Ağlamaktan kızarmış yemyeşil gözler gözlerime değdi. Kısılmış sesi ile cevapladı. "Ferit..."All Rights Reserved