PROLOGUE: Heto nanaman.. Bakit ba ang lungkot pag unti unting pumapatak ang ulan.. Siguro dahil sakanya.. Masaya.. Malungkot.. Magulo.. Nakakainis.. Nakakamiss.. Sana andito nalang siya.. Sana andito nalang ulit siya. Kung Pwede Lang Sana. Dami kong pinagsisisihan.. Pero kahit anong pag sisisi ko hindi na mababalik ang nakaraan. Totoo nga ang sabi nila. Mabilis lumipas ang panahon next thing you know wala na sila. Wala na siya. Ako si Casey Montega. At ito ang isang bahagi ng tunay na ako. *** Disclaimer: The picture in the cover is not mine.