TUTSAK KALPLER

Fırtınalı bir gecenin ardından gecenin izlerini üzerinde taşıyan hasarlı, küçük bir tekne yıkık dökük bedeniyle yanaştı bir limana.

Teknenin gelişi çok zamansızdı. Tekneye ne limanda yer vardı ne de limancının yüreğinde.

Limancı yinede izin vermedi teknenin derbeder haliyle geri gitmesine, " Açıklarda bir yerde bekle! Seni tamir edeceğim" dedi.

Limancı sözünün eri, sadık biriydi. Her gün gitti geldi tekneyi tamir etti, bırakmadı onu öylece. Ama limancının bilmediği birşey vardı tekne yapıldı yapılalı ilk defa tamir görüyor, gövdesinde açılan hasarların tamir olmasına ilk kez izin veriyordu. Limacının güven kokan ellerine bırakıyordu özgürce kendini.
Tekne, o limanda yer bulamayacağını bilmesine rağmen limacının merhamet kokan yüreğine aşık oldu. " Olsun" dedi. " Tekne limanda yer olmasa bile limanlar hep denizlerin kıyısına kurulur."