ÇOCUKLUK AŞKIM

Ağlayarak arabanın peşinden koşuyordum.
"Ne olursun beni bırakma!!!"
rüzgar ise ağlayarak arabadan çıkmaya çalışıyor onu tutan annesi zeynep teyzeye vurmaya çalışıyordu.
o an Kendi kendime yemin ettim onu yeniden bulucaktım. Arabanın peşinden koşarken ayağım taşa takıldı. Yere düştüm ağlıyordum ama yere düştüğümden değil onun peşinden koşamadığım için onu bıraktığım için ağlıyordum.arabanın arkasında yaşlı gözlerle bakabildim sadece...
Annem yanıma koşarak geldi
"derin kızım iyimisin acıyormu gel iyilestirelim bacağını."
kanayan bacağıma baktımve sinirle zorda olsa ayağa kalktım.
"hayır istemiyorum."
Annem beni ikna etmeye çalışıyordu.
"ama kızım kanıyor."
bacağıma baktım.Gözlerim dolmuştu."kanasın iyileşmesin o yara hep orda kalsın rüzgardan bir anı kaldı bana bu yara."Annemin gözleri dolmuştu
"ama olmazki bu böyle mikrop kapar gel hadi inat etme hem rüzgar senin kalbinde yaraya ne gerek var?"
Rüzgardan ne kadar çok anı olursa o kadar uzun süre unutmazdım onu...