ESARET

"Beni nerden tanıyorsun?" Arslan kendini biraz daha öne verdi. "Senin hatırlamaman çok normal. Nede olsa üzerinden yıllar geçti."
Boğazını temizledi. "Ben babanın arkadaşı Nazım Esirlinin oğlu Ali Arslan Esirli." Şimdi anlıyordu, baktığı gözlerin onda anısı vardı hemde o anı çocukluktan kalmaydı.