LAVİNİA -MATEM-

Doğruyu söyleyen gözler miydi? Yoksa yalan söyleyen sözler miydi?

Bazen insan yalan olduğunu bilerek sözlere inanır, onlara güvenirdi. Bu bazen insanı aptal yerine koymaya benzerdi. Fakat bu aptallık değildi sadece güvendi. Bazen insan yalanlara inanmak istemez, tam tersi onlara kanmak isterdi. Fakat yalanlar yüzüne çarpıldığında ilk aşama tamamlanırdı. İnkar başlardı ilk başta. Yapamazdı değil mi? Hayır yapardı. Sonra kendin inanmaya başlardın bu duruma. Evet, diye fısıldardın kendi kendine. O bunu yapmış. Sonrası ise kabullenişti. Kabullenişin diğer ucu ölümdü sanki. Komşusu ölümdü.

Sonra kalpte tek bir duygu oluşurdu. Büyük bir hayal kırıklığı. Sonrası ise güvensizlik duygusu. Sokağın ortasına terk edilmiş bir kedi bile güvenirdi en sonunda. Her canlı birine güvenirdi değil mi? İnsan saramadığı yaraları saklarmış, bazen bir güzelliğe bazen de bir sessizliğe.

-----------------------------------------------------------------

Bazı travmalar olurdu hayatta, düşünmesi bile korkunç olurdu. Unutmaya çalışsanız bile kabuslarınız olur, zihninizin bir köşesinde derin bir yara açardı.

"Bazı yaralar sizi büyütürdü ama ruhunuz hep çocuk kalırdı."

🕸

11.12.2023

kapak tasarımı: hlnkzlbga

Başlangıç: 20.12.2023
Bitiş: ?