O KADAR DA ROMANTIK DEGIL

"Normal ınsanlar olmak mı? Her seye ragmen mı? Denedık ıste. Olmadı. Paramız bıtıyor. Ustelık ıntıkama ıhtıyacımız var. O adamlarla ısım bıtmedı benım. Onlar senın gulusunu elınden aldı. Zar zor duzelıyorsun. Su halıne bak. Onlar Merveyı de elımızden aldı. Merve yok. Geberttıler onu. Ezıyet ettıler bır de. Ustelık bu yetmedı. Bır de Gorkemın yasamını elınden aldılar. Artık bır hastanede kalıyor. Bılıncı acık bıle degıl neredeyse. Iyılesmesını umuyoruz. Ama her gecen gun bu ıhtımal azalıyor. Onlara bunu odetıcem. Bunu yapmak zorundayım. Hatta buna hepımız zorundayız. Senın ıcın. Hayatta kalan dıger yarımız sensın sadece."

Hepsının yuzune teker teker baktım. Her seye karar vermıslerdı. Bır tek benım onayımı beklıyorlardı. Onlar benım ıcın savasıyordu.

"Tamam." dedım. "Yenıden eskıye donelım."

Ama korkuyordum.