Ölüm Çiçeği

" Bir savaş var. "dedim bakışları anlık olarak beni bulmuştu. " Babaannemi tanıyor muydun? "dedim. Derin bir nefes aldım.

" Babannem ile babaannen çok yakınlardı. Emine Karayel'i tanımamak mümkün mü? "dediğinde yüzümde mazinin izlerinden oluşan bir gülümseme ile yolu izlemeye başlamıştım.

" Babaannem demişti ki bir savaş var. Ben senden çocukluğunu çalıyorum ama senin çocukluğun olacak kişiyi de sana gönderiyorum. Gün gelicek. Sen bir savaş başlatacaksın ve o kişi de senin yanında olacak. "dedim. .

"Ülkenin en tehlikeli iki kadınının torunlarıyız." dediğinde dikkatimi ona verdim. Hâlâ yoldaydık ama az kalmıştı. " Babaannem ülkeyi terk edeli seneler oluyor ama biz hâlâ görüşüyoruz ve o da bana demişti ki gün gelecek sen kendini hiç ait olmadığın bir savaşın içinde bulacaksın. Sen oraya ait olmasan da orada sana ait olan bir şey olacak. "

Dediği gibi biz onların torunuyduk. Onlar yazmıştı. Biz oynuyorduk. Giriş, gelişme onlardaydı. Sonucu ise biz yazacaktık.