DURAK

Oradaydı, 17.20 otobusunu bekliyordu aynı durakta tek başına 'kimseye ihtiyacım yok' havası vardı her zamanki gibi üzerinde. onu görünce çılgınca atan kalbimi sakinlestirmek ve bunu ona belli etmemekte uğraşlar versemde pekde başarılı olduğum soylenemezdi. Aslında yanına gidip delice konuşup hiç Susmayasim var ama dilimin ucunda düğümlenen onca kelime varki...