Ako si Shin Mizawa, isang ordinary 4th year highschool student.
Matalino, gwapo, talentado, at sikat. Isa rin akong Top 2 cosplayer sa Male Category ng Philippines.
Mahilig akong mag tambay sa internet, facebook, at iba pa. Pero alam mo ba? Ang facebook rin ang dahilan bakit umiba ng landas ang buhay ko!
Dahil nakita ko si Ashley Connors.
Akala ko nga siya ang destiny ko eh. Pero paano kung, ang inaakala mong destiny, ay sobrang HINDI pala. Paano kung nag hihintay pa ang iyong 'destined to be with' girl?
Paano kung may malaking problema pa ang dadating?
Sino ang pipiliin mo? Ano ang pipiliin mo?
Ang past? Or ang love niyo, mag last?
Si Ex? Or si Destiny?
Napakalito!
PROLOGUE:
LOVE…
It’s a funny thing. It’s an extraordinary thing… that changes your life.
We felt it through socialization in the crowd, or even your friends.. But can you feel it,
Through INTERNET?
Yup, it’s a fact. That’s what happened to me.
I felt the same way, and guess what, it did changed my life.
But what if you think your destiny is here and your love story is done, but as a matter of fact, it’s not done yet? What if there’s a greater conflict waits ahead? Can you face it? Can you handle it? Can you still feel the love through internet?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.