"İnsan bazen bir cümle olur...
Kiminin ağzında hakaret,
kiminin kaleminde şiir.
Ben yıllardır başkalarının hikâyelerinde kırılan bir sözdüm sadece.
Ama artık kendi hikâyemi yazıyorum.
Yasemin, büyük şehrin yorgun enkazından, yalnızlıktan, suskun çığlıklardan kaçtı.
Küçük bir sahil kasabasında, bir bavulun içine sığdırdığı geçmişiyle yeni bir hayat kurmaya çalışıyor.
Fakat bazı yükler, hiçbir bavula sığmaz... kalbe gömülür.
Kırıldığı yerden yeşerebilecek mi? Yoksa deniz kenarına vuran her ruh gibi dalgalar onu da yutacak mı?"
Bu, kırıldığın yerden filizlenmeye cesaret etmenin hikâyesi. Eğer bir kez bile "Artık dayanamıyorum" dediysen bu kitap sana yazıldı.
0547******: Müdürün odasından çıkarken ki yüz iradeniz çok tatlıydı.
Böyle küçük ellerini yumruk yapmış
Gözlerinden geçen öfkeyle ilerliyordunuz.
Ama en güzeli de o güzel kırmızı dudaklarınızı büzmüşsünüz.
0563*******: Öfkeli civciv dehşet saçtı KDKDKDKKDKS
Aras: Her kimsiniz bilmiyorum ama saçma espirileriniz komik değil.
Bana yazmayı bırakın ve ben de bu olanları saçma bir şaka olarak düşüneyim.
0539*******: Ya istemesek?