(Eski adı: Ateş'li Üsteğmen)
(Wattpad'de Zifir Mavisi isimli ilk ve tek kitaptır.)
---------------------------------------------------------------------
Hayat ona acımamıştı, hayat kimseye acımamıştı.
Ama yıllar geçmişti, küçük Aslı büyümüş babasının soy ismi ile anılmaya başlamış, attığını vuran, tuttuğunu koparan bir dişi kurt olmuştu.
7 yaşında babasının askerlerinin içtimasını izleyen kız çocuğu, 27 yaşında kendi askerlerine içtima veren bir komutandı.
O, Üsteğmen Ateş'ti.
7 yaşında babasına selam veren kız çocuğu, 27 yaşında babasının mezarını göz yaşları ile sulayan bir kız çocuğuydu.
O, Aslı Ateş'ti.
"Üsteğmen Aslı Ateş, emret komutanım!"
-
"Bakın şimdi size ne anlatacağım!"
Gözlerini devirdi Aslı. "Yine saçma sapan küçüklük anılarını mı anlatacaksın?"
Can yeşil gözlerini kısarak ona baktı. "Çok zorbasınız..."
Eren, biraz önce anasıyla konuşan İsmail'in kulağına eğildi. "Zorba olma, kanka ol."
İsmail hönkürerek gülmeye başlayacaktı ki, Eren çıplak kolunun etini çimcikledi. İsmail inleyip sustuğunda Can anlatmaya başladı.
-
> Bu kitapta ki her şey hâyâl ürünüdür, kişi ve kurumlar temsili değildir.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."