The blue eyes (nl).

Het leven is niet makkelijke als je niet weet wat je bent. Ik als eenling van deze stad vindt het al niet leuk als je geen vrienden hebt die je steunen, als er iets is. Nee ik moest echt alles alleen doen, niemand wist van mijn bestaan af. Ze wisten niet eens dat ik bestond mijn o zo lieve ouders hadden mij gedumpt. Waarom wist ik niet, nu loop ik hier al heel wat jaren in dit dichte bos. Mensen zie je hier niet lopen. Ik ruik ze wel maar hun geur is oud, ik kan daar niks mee. Ik ben al een tijdje aan het lopen, de natuur heeft verschillende geuren, soms weet ik even niet meer waar ik ben. Dan moet ik even weer goed om mij heen kijken. Gisteren heb ik ontdekt wat ik ben. Het deed pijn ik gilde het gewoon uit vandaag ben ik wolf die ook een menselijke kant heeft, alles wat ik dan van mijn ouders moest leren heb ik mij zelf aan geleerd.
Jaren lukte het mij, maar nu voelde ik mij toch wel best eenzaam. Ik hoopte ooit dat ik iemand vond die om mij gaf hoe ik ben. En die niet weg rent om wat ik ben. Dit is mijn verhaal.

bedacht door Vampiergirl-22 en misteriouswolfs