Bayan Zirve

Çareler bile çaresizdi.
Hayatım bile küsmüştü bana.
Küçük bir çocukla oynarcasına, yetim kalmış ruhuma.
Şekeri elinden alınan çocuk gibi mutsuz ve ümitsizdim.
Fazla geliyordu yaşanmışlıklar, yaşanılanlar.
Neydi bu ?
Ağlamak mı gerekiyordu ? yoksa, yaşarken ölmek gerektiğini mi öğreniyordum.
Geçmişim, geleceğim her biri bir gözyaşım.
Uyumadan önce göz yaşımla boğuluyordum, ama en çokta düşlerimde batıyordum batıyorum.
Dipsiz bir kuyuya, çıkışı olmayan karanlık bir dünya.
Kendimle savaşmak ne zor, çaresiz kalbime bir tebessüm olmak.