42 Части Текущие Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar.
Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve kardeşi vardı.
"Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?"
🌠
"Bana ne istediğini söyle."
"Seni." dedim. "Seni istiyorum."
Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."
