Yarım kalan insanlar, acı çığlıklar, hayata gözlerini yumanlar, ihanet, nefret, sevgi. Bu dünyaya gelmişti Almira ama bilmiyordu ki ölümünün bu aileden olacağını, hep düşündü nedene benden nefret ediyorlar ki? Neden amcam böyle? Ya annem? Babam? Abim? Kardeşlerim? Sanki bu aileye ait değilmiş gibi, sanki bunların kızı değilmiş gibi benden nefret ediyorlar peki neden? Nedeni yok diye cevap verdiler hep. 17 yaşında olabilirim hep bu 17 yıla lanet yağdırdım. Doğduğum güne, yaşamama... Ve 17 yıl sonra hiç birşey olmamış gibi karşıma çıkan biyolojik aileme...
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022